Słucham Cigaretów. W tle szumi herbata pomegranate. Mam nieustającą fazę na te Dilmaszki. Mieszam czasem z karmelem i lychee. Stęskniłam się za czasem, który tutaj przepływa przez moje myśli i palce. W knajpie pyszne latte z syropem dla słodkoholików. Ekspres do kawy nówka sztuka, złote szućce, zabytkowe świeczniki, różowe, długie świece o zapachu jagód i truskawek. Zakochuję się coraz bardziej w tamtym miejscu i w muzyce. Chcę jeszcze więcej wrażeń zapisywać żywcem. Od wiosny wejdę drinki. Kolorowe jak ten świat, który przykładam do okien. Chociaż dzisiaj na biało - śnieży. Grube płatki pokryły cały mój dach, a ja jeszcze nie skończyłam. Myśleć o Tobie.
Chociaż czasem przeciekasz przez moje oczy, bo robią się wtedy mgłą pijaną i przewracają mnie na miękkie poduszki. Nie mogę się oprzeć, kiedy usta...
Całujemy się dziś do utraty tchu. Pachniesz jak szampan z truskawkami, a ja wciąż sobie wyobrażam więcej. Ta muza mnie trochę onieśmiela, a trochę rozbiera - do naga. I chociaż ciągle boję się tej nagości to i tak mnie podnieca.
Lustra nie kłamią - powiedziałaby Eva z mojej najnowszej powieści.
Ludzie czasem tak.
A Ty? Kłamiesz? A może Twoje pragnienia są tak silne jak wiosna, którą już słychać w powietrzu (mimo że ten śnieg).
Muszę się skupić teraz. Dostosować do sytuacji. Wgryźć w serce. Mam zbyt wiele bałaganu we własnej głowie. Zbyt wielki kalejdoskop. Wszystko się buja i odchyla. Od normy. Jedno jest pewne - nigdy nie będę normalna, poprawna, zaprogramowana na życie w ramie powszechnego obrazu. Nie będę pospolitym zjadaczem chleba, bo czuję w sobie ten cholerny nieład. Włosy mi się kręcą jak karuzela. Wczoraj miałam kaca i jebane mdłości. Poszła jeżynówka w sobotę by night (nie powinnam była prosić się o więcej lasu hah). Nie potrafię odsuwać od siebie przyjemności. Zrobiłam się ego i styczna. Z Tobą i z marzeniami. Z tym, co we mnie niebywałe. Mam głupie sny, chociaż w sumie nadawałyby się na książki, bo wciąż czuję ten niedosyt. Czytam "Melodię..." Marty B. i o akcie twórczym tam było. Spaceruję po aptekach, oglądam opakowania z witaminą D (mimo że w domu mam trzy). Biorę Magnez i Potas. Spotkania rodzinne wciąż mnie wzruszają. Kocham ten czas wypełniony po brzegi ciepłem i wiosną. Tak - jakby wieczna wiosna trwała w mojej duszy, kiedy Jesteś. Nie mogłabym mieszkać na Alasce, w Indiach zresztą też nie. Potrzebują huku tych gwiazd, które spadają na ziemię i spełniają życzenia. Potrzebuję tłumów w mojej knajpie, smaku kaw i kolorowych obrazków namalowanych przez dziecięce rączki. Potrzebuję książek, poetów i eksperymentów. Potrzebuję ludzi ze skrzydłami i bez. Abym mogła podarować im skrzydła. Nie, jednak nie przerasta mnie egoizm.
Jestem czuła i dobra, sentymentalna, słodka, narwana, spóźnialska, wyjątkowa i... wybitna - ha ha
Tak, wybitnie potrafię wszystko spierdolić i ... jeszcze więcej naprawić.
Bo to sztuka.
Naprawiać.
dziś
