Wiesz, co jest piękne? Że mogę robić to, co kocham. Leżeć na dywanie do rana. Że w każdej materii mam decyzyjność. Że nie boję się poniedziałków. Że lubię swoje usta. I noce. I że mleko smakuje inaczej. I każda kawa z mlekiem smakuje inaczej.
Zaczynam prowadzić dialogi z ludźmi, których nie widziałam sto lat.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz