Każdą książkę, jaką czytam wyobrażam sobie. W sensie: bohaterów, miejsca, oczy. Często mam tak, że zmieniłabym już coś w środku albo zakończenie zrobiła zupełnie inne. Mam też czasem wrażenie, że wiele dzieje się "od czapy", jest po prostu wymęczone, wypocone i w ogóle mało plastyczne (albo często). Tak też było z thrillerem pt. Zapisane we krwi. Totalna porażka, jakby dzieciak z gimbazy dorwał się do zeszytu i wymarzył sobie karierę mistrza suspensu. Aktualnie sięgnęłam po Blef, ale odnoszę wrażenie powtórki z Córeczki (jestem na 123 stronie).
Dziś pogrzeb Michała. Czarne serca patrzą nam w oczy. Wciąż zastanawiam się, dlaczego (?).
Mogłabym usiąść do "Maski...", ale... sama nie wiem... Może później. Teraz wypiję Koktajl pod tytułem "Zakochana Wiosna" (zainwestowałam w maszynkę do robienia takich pyszności). Słońce świeci, usiądę na leżaku przed knajpą i będę obserwować bratki, ludzi, samoloty.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz