szeptem przy moim oknie

Mogę być twoim szeptem przy oknie.

Możesz być.

Wczoraj śnił mi się biały kot. Zapowiedź czułości i miękkości... 

Dziś znowu autobusy. Powodzenie w interesach.

I w sumie się sprawdziło. Propozycja z Gdyni.

Ale dziś nie o tym. Nie o snach...

O ludziach może, którym nie należy ufać. O oczach - szeroko otwartych, o budowaniu. Zaufania i pier*oleniu zaufania.

Bo z zaufaniem tak to już jest. Jak raz pier*olnie to nie ma przeproś. Czy można odbudować wszechświat? Mogłabym zapytać o to ciebie, a może wszystko można? Dawanie szansy piątej, szansy szesnastej, słuchanie kobiet, które użalają się nad sobą, mężczyzn w czarnych beretach. Nie jestem w gwiezdnych wojnach, sorry. Chciałabym wierzyć, że ludzie nie walą kłamstwem za plecami, chciałabym wierzyć, że nie wbijają noża, tylko zasypiają na łyżeczkę. Albo się tak kochają... Albo budzą.

Obok.

Mur o imieniu Dystans. Zburzy go tylko zakochanie

się w kwiatach.

Kochasz róże? Ja kocham.

Ciebie.

I tak spełni się wszystko. O czym pomyślisz, tym się stanie(sz).

Kwiatami na przykład albo

szeptem

przy moim oknie.

PS

Napisz list.

Włącz papier.
Czekam na Ciebie.